شاید نیاز داری با یک نفر حرف بزنی (یک درمانگر درمانگر او و زندگی‌های ما در فرایند کشف)

درباره‌‌‌‌‌‌‌‌ی جدایی‌‌‌‌‌‌‌‌ام نوشتم، درباره‌‌‌‌‌‌‌‌ی درمانگرم، فناپذیری‌‌‌‌‌‌‌‌ام، ترسمان از قبول مسئولیت زندگی‌‌‌‌‌‌‌‌مان و نیازمان به این کار برای شفا یافتن. در این‌‌‌‌‌‌‌‌باره نوشتم که اهمیتی ندارد شرایط بیرونی‌‌‌‌‌‌‌‌مان چه باشد، ما حق انتخاب داریم که چطور زندگی کنیم و صرف‌‌‌‌‌‌‌‌نظر از اینکه چه اتفاقی افتاده، چه چیزی را از دست داده‌‌‌‌‌‌‌‌ایم، یا چقدر پیر شده‌‌‌‌‌‌‌‌ایم، به قول ریتا «تا موقعش نرسه تموم نمی‌‌‌‌‌‌‌‌شه». در این باره نوشتم که چطور گاهی کلید زندگی بهتر را داریم، اما نیاز داریم یک نفر نشانمان دهد کلید کوفتی را کجا گذاشته‌‌‌‌‌‌‌‌ایم. در این‌‌‌‌‌‌‌‌باره نوشتم که چطور برای من این شخص وندل بوده است و چطور برای دیگران گاهی این آدم من هستم.